بخش حدیث وبگاه کانون فرهنگی تبلیغی مردمی طه؛
چهل حدیث از امام حسن مجتبی (علیه السلام)
را برای شما کاربران عزیز آماده نموده است.
*****
گزيده سخنان امام حسن عليه السلام
۱.قيلَ : فَمَا الدَّنِيَّةُ؟ قالَ : النَّظَرُ فِي اليَسيرِ ومَنعُ الحَقيرِ؛
پرسيدند : فرومايگى چيست؟ فرمود : «خُرده بينى و دريغ كردن اندك».
۲.قيلَ : فَمَا الشُّحُّ؟ قالَ : أن تَرى ما في يَدَيكَ شَرَفاً وما أنفَقتَهُ تَلَفاً؛
پرسيدند : بخل چيست؟ فرمود : «آنچه را در دست خود ببينى [و نگهدارى] ، مايه شرف پندارى و آنچه را انفاق كنى ، از دست رفته بدانى.
۳.قيلَ فَمَا الفَقرُ؟ قالَ : شَرَهُ النَّفسِ إلى كُلِّ شَيءِ؛
پرسيدند : نيازمندى چيست؟ فرمود : «آزمندى نفس به هر چيز».
۴.ما تَشَاوَرَ قَومٌ إلاّ هُدُوا إلى رُشدِهِم؛
هيچ مردمى با هم مشورت نمى كنند ، مگر آن كه به راه پيشرفتِ خويش رهنمون خواهند شد.
۵.اَللَّومُ أن لاتَشكُرَ النِّعمَةَ؛
فرومايگى اين است كه سپاسِ نعمت نگزارى.
۶.اَلقَريبُ مَن قَرَّبَتهُ ، المَوَدَّةُ وإن بَعُدَ نَسَبُهُ ، والبَعيدُ مَن باعَدَتهُ المَوَدَّةُ وإن قَرُبَ نَسَبُهُ؛
خويشاوند ، كسى است كه دوستى ، او را به آدمى نزديك ساخته ، گرچه نژاد (و تبار) او دور باشد ؛ و بيگانه كسى است كه از ديدگاه دوستى دور است ، هر چند تبار (و نژاد) او نزديك باشد.
۷.مَنِ اتَّكَلَ عَلى حُسنِ الاِختِيارِ مِنَ اللّه ِ لَهُ لَم يَتَمَنَّ أنَّهُ في غَيرِ الحالِ الَّتِياختارَهَا اللّه ُ لَهُ؛
هر كه بر نيكْ گزينىِ خداوند پشتْ گرم باشد ، آرزو نمى كند در وضعى جز آن كه خدا برايش اختيار فرموده ، قرار گيرد.
۸.اَلخَيرُ الَّذي لاشَرَّ فيهِ : اَلشُّكرُ مَعَ النِّعمَةِ وَالصَّبرُ عَلَى النّازِلَةِ؛
خيرى كه هرگز شرّى در آن نيست ، شكر بر نعمت و صبر بر ناگوارى هاست.
۹.اَلعارُ أهوَنُ مِنَ النّارِ؛
ننگ ، آسان تر از دوزخ است.
۱۰.سُئِلَ عَنِ المُرُوَّةِ؟ فقالَ : شُحُّ الرَّجُلِ عَلى دينِهِ وإصلاحُهُ مالَهُ وقيامُهُ بِالحُقوقِ؛
او را از مردانگى پرسيدند [كه چيست] . فرمود : اين كه مرد دريغش آيد بر دين خود [كه چيزى از آن بكاهد] ، و اصلاح مال است [به نياميختن حرام و پرداختن زكات] و بر پا داشتن حقوق (و فرايض).
۱۱.اَلتَّقوى بابُ كُلِّ تَوبَةٍ ورَأسُ كُلِّ حِكمَةٍ وشَرَفُ كُلِّ عَمَلٍ؛
تقوا ، باب هر توبه و سرآمد هر حكمت ، و [مايه] شرافت هر كارى است .
۱۲.إذا أضَرَّتِ النَّوافِلُ بِالفَريضَةِ فَارفَضوها؛
رگاه مستحبّات به واجبات زيان رساند [و مانع انجام دادن فرايض شود] ، آنها را ترك كنيد.
۱۳.مَن تَذَكَّرَ بُعدَ السَّفَرِ اعتَدَّ؛
هركه دورى راه سفر را به ياد آرد ، [با توشه گرفتن] آماده شود.
۱۴.لايَغُشُّ العاقِلُ مَنِ استَنصَحَهُ؛
خردمند ، به كسى كه از او راهنمايى مشفقانه بخواهد ، خيانت نكند.
۱۵.إذا لَقِىَ أحَدُكُم أخاهُ فَليُقَبِّل مَوضِعَ النُّورِ مِن جَبهَتِهِ؛
هرگاه يكى از شما با برادر خود ديدار كند ، بايد محلّ نورخيز پيشانى او را ببوسد.
۱۶. لا أدبَ لِمَن لا عَقْلَ لَهُ .
امام حسن عليه السلام : آن را كه خرد نيست ، ادب نيست .
البحار : ۷۸ / ۱۱۱ / ۶
۱۷. الإمامُ عليٌّ عليه السلام للحسنِ عليه السلام : إنّما قَلْبُ الحَدَثِ كالأرضِ الخالِيةِ ما اُلقِيَ فيها مِنْ شيءٍ قَبِلَتْهُ ، فبادَرْتُكَ بالأدبِ قبلَ أن يَقْسُوَ قلبُكَ ويَشتغِلَ لُبّكَ .
امام على عليه السلام به امام حسن عليه السلام : دل نوجوان همچون زمين خالى است كه هر چه در آن افكنده شود مى پذيرد از اين رو ، من پيش از آن كه دلت سخت و ذهنت مشغول شود به تربيت تو پرداختم .
نهج البلاغة : الكتاب ۳۱
۱۸. لَمّا سَألَهُ أبوهُ عنِ الشُّحِّ : أن تَرى ما في يَدَيكَ شَرَفا وما أنفَقتَ تَلَفا .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش پدرش از او درباره تنگ چشمى ـ : تنگ چشمى آن است كه آنچه را دارى مايه شرافت پندارى و آنچه را انفاق كنى ، تلف شده و بر باد رفته انگارى .
وسائل الشيعه : ۱۶ / ۵۳۹ / ۱ .
۱۹. وقد سُئلَ عن الجُبن : الجُرأةُ على الصَّديقِ ، والنُّكُولُ عَن العَدُوِّ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به اين پرسش كه : بزدلى چيست ؟ ـ : دليرى در برابر دوست و گريختن از برابر دشمن .
۲۰. لمّا سألَهُ أبوه عن تفسيرِ الجَهلِ : سُرعهُ الوُثوبِ علَى الفُرْصةِ قبلَ الاسْتِمْكانِ مِنها ، والامْتِناعُ عنِ الجَوابِ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش پدرش از تفسير نادانى ـ : زود پريدن روى فرصت پيش از آن كه آن را كاملاً به دست آورى و خوددارى كردن از جواب .
معاني الأخبار : ۴۰۱ / ۶۲
۲۱. وقد سُئلَ عنِ الحِلْمِ : كَظْمُ الغَيظِ ومِلْكُ النَّفْسِ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از معناى بردبارى ـ : (بردبارى) فرو خوردن خشم و خويشتندارى است .
۲۲. مَن عَبدَ اللّه َ عَبّدَ اللّه ُ لَهُ كُلَّ شَيءٍ .
امام حسن عليه السلام : هر كه خدا را بندگى كند خداوند همه اشياء را بنده او گرداند .
تنبيه الخواطر : ۲ / ۱۰۸
۲۳. الإمامُ عليٌّ عليه السلام في وَصِيَّتِهِ لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام : اِعلَمْ أنَّ الَّذي بِيَدِهِ خَزائنُ مَلَكُوتِ الدُّنيا وَالآخِرَةِ قَد أذِنَ لِدُعائكَ ، وتَكَفَّلَ لاِءجابَتِكَ ، وَأمَرَكَ أن تَسألَهُ لِيُعطِيَكَ ، وَهُوَ رَحيمٌ كَريمٌ ، لَم يَجعَلْ بَينَكَ وَبَينَهُ مَن يَحجُبُكَ عَنهُ ، وَلَم يُلْجِئْكَ إلى مَن يَشفَعُ لَكَ إلَيهِ ... ثُمَّ جَعَلَ في يَدِكَ مَفاتيحَ خَزائنِهِ بِما أذِنَ فيهِ مِن مَسألَتِهِ ، فَمَتى شِئتَ استَفتَحتَ بِالدُّعاءِ أبوابَ خَزائنِهِ .
امام على عليه السلام ـ در وصيّت به امام حسن عليه السلام ـ : بدان ، آن كسى كه خزاين ملكوت دنيا و آخرت در دسـت اوسـت به تو اجازه داده است تا او را بخوانى و اجابت دعاى تو را ضمانت كرده است و به تو فرمان داده است كه از او بخواهى تا به تو عطا كند و او مهربان و بخشنده است . ميان تو و خودش حجابى ننهاده و تو را به آوردن واسطه و ميانجى وادار نكرده است ... سپس كليدهاى خزائن و گنجينه هايش را كه همان دعا كردن و خواستن از اوست ، در اختيار تو نهاده است ؛ پس هر گاه تو بخواهى ، با دعا كردن درهاى گنجينه هاى او را مى گشايى .
البحار : ۷۷ / ۲۰۴ / ۱
۲۴. ما فَتَحَ اللّه ُ عز و جل على أحدٍ بابَ مسألةٍ فَخَزنَ عَنهُ بابَ الإجابةِ .
امام حسن عليه السلام : خداوند عز و جل باب مسألت (و دعا) را به روى هيچ كس نگشود ، كه باب اجابت را به روى او بسته باشد .
۲۵. أنا الضَّامِنُ لِمَن لَم يَهجُسْ في قلبهِ إلاّ الرّضا أن يَدعُوَ اللّه َ فَيُستَجابَ لَهُ .
امام حسن عليه السلام : كسى كه در دلش هوايى جز خشنودى (خدا) خطور نكند ، من ضمانت مى كنم كه خداوند دعايش را مستجاب كند .
البحار : ۲۵/۳۵۱/۴۳
۲۶ . مَن قَرَأ القرآنَ كانَت لَهُ دعوةٌ مُجابةٌ إمّا مُعَجَّلَةً و إمّا مُؤَجَّلةً .
امام حسن عليه السلام : كسى كه قرآن بخواند ، يك دعاى مستجاب شده دارد ، دير مستجاب شود ، يا زود .
البحار : / ۹۳ / ۳۱۳ / ۱۷
۲۷ . مَنِ اتَّكَلَ على حُسنِ الاختِيارِ مِنَ اللّه ، لَم يَتَمَنَّ أ نّهُ في غَيرِ الحالِ التي اختارَها اللّه ُ لَهُ .
امام حسن عليه السلام : هركه به حُســن انتخاب خداوند تكيه كند ، جز آن وضعى را كه خدا برايش برگزيده است ، آرزوى داشتن وضعى ديگر نكند .
البحار : ۷۸ / ۱۰۶ / ۶
۲۸. عنه عليه السلام : كيفَ يكونُ المؤمنُ مؤمنا وهو يَسخَطُ قِسمَةُ ويُحَقِّرُ مَنزِلَتَهُ والحاكِمُ علَيهِ اللّه ُ ؟!
امام حسن عليه السلام : مؤمن چگونه مى تواند مؤمن باشد در حالى كه از قسمت خود ناخشنود باشد و منزلت و وضعيت خود را ناچيز شمارد با آن كه كه حاكم بر او (و تعيين كننده سرنوشتش) خداست ؟.
البحار : ۴۳ / ۳۵۱ / ۲۵
۲۹. أنا الضّامِنُ لِمَن لايَهجِسُ في قَلبهِ إلاّ الرِّضا أن يَدعُوَ اللّه َ فَيُستَجابَ لَهُ .
امام حسن عليه السلام : من براى كسى كه جز خشنودى (از خدا) در دلش خطور نكند ، ضمانت مى كنم كه خدا را بخواند و دعايش مستجاب شود .
البحار : ۷۱ / ۱۵۹ / ۷۵
۳۰. ما نَقَصَتْ زكاةٌ مِن مالٍ قَطُّ .
امام حسن عليه السلام : زكات ، هرگز چيزى را از ثروت كم نمى كند .
البحار : ۹۶ / ۲۳ / ۵۶
۳۱ . لرجل جاءَ إلَيهِ يَستَشِيرُهُ في تَزويجِ ابنَتِهِ : زَوِّجْها مِن رَجُلٍ تَقِيٍّ ، فإنّهُ إن أحَبَّها أكرَمَها وإن أبغَضَها لَم يَظلِمْها .
امام حسن عليه السلام ـ خطاب به مردى كه با ايشان در باره ازدواج دختر خود مشورت كرد ـ : او را به مردى باتقوا شوهر ده ؛ زيرا اگر دختر تو را دوست داشته باشد گراميش مى دارد و اگر دوستش نداشته باشد به وى ستم نمى كند .
مكارم الأخلاق : ۱ / ۴۴۶ / ۱۵۳۴
۳۲. إنّ المسألَةَ لا تَحِلُّ إلاّ في إحدى ثلاثٍ : دَمٍ مُفجِعٍ ، أو دَينٍ مُقرِحٍ ، أو فَقرٍ مُدقِعٍ .
امام حسن عليه السلام : درخواست كردن روا نيست مگر در يكى از اين سه جا : خون بهاى سنگين ، يا بدهكارى توانفرسا ويا فقر كُشنده.
۳۳.الإعطاءُ قَبلَ السُّؤالِ مِن أكبَرِ السُّؤدُدِ .
امام حسن عليه السلام : بخشيدن پيش از طلب كردن (كسى) از بزرگترين سرورى است .
البحار : ۷۸ / ۱۱۳ / ۷
۳۴. وقد سُئلَ عنِ الشَّجاعةِ : مُواقَفَةُ الأقرانِ ، والصَّبرُ عِندَ الطِّعانِ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه شجاعت چيست ؟ ـ : ايستادگى در برابر هماوردان و پايدارى در نبرد .
تحف العقول : ۲۲۶
۳۵. في جَوابِ رَجُلٍ قالَ لَهُ : إنّي مِن شِيعَتِكُم : يا عبدَ اللّه ، إن كُنتَ لَنا في أوامِرِنا وزَواجِرِنا مُطِيعا فقد صَدَقتَ ، وإن كُنتَ بخِلافِ ذلكَ فلا تَزِدْ في ذُنوبِكَ بدَعواكَ مَرتَبةً شَرِيفَةً لَستَ مِن أهلِها ، لا تَقُلْ : أنا مِن شِيعَتِكُم ، ولكن قُل : أنا مِن مُوالِيكُم ومُحِبِّيكُم ومُعادِي أعدائكُم ، وأنتَ في خَيرٍ وإلى خَيرٍ .
امام حسن عليه السلام ـ در جواب مردى كه عرض كرد : من از شيعيان شما هستم ـ : اى بنده خدا ! اگر مطيع اوامر و نواهى ما باشى ، راست مى گويى ، ولى اگر چنين نباشى ، پس با ادعاى منزلت والايى كه تو اهل آن نيستى ، بر گناهانت ميفزاى . مگو : من از شيعيان شما هستم ، بلكه بگو : من از دوستداران شما و دشمن دشمنان شما هستم . در اين صورت ، تو آدم خوبى هستى و به خوبى گرايش دارى .
تنبيه الخواطر : ۲ / ۱۰۶
۳۶.بحار الأنوار : كانَ الحَسنُ عليه السلام إذا تَوَضَّأ تَغَيَّرَ لَونُهُ ، وارتَعَدَت مَفاصِلُهُ ، فقيلَ لَهُ في ذلكَ ، فقالَ : حَقٌّ لِمَن وَقَفَ بينَ يَدَي ذِيالعَرشِ أن يَصفَرَّ لَونُهُ وتَرتَعِدَ مَفاصِلُهُ .
بحار الأنوار : امام حسن عليه السلام هرگاه وضو مى گرفت رنگ چهره اش تغيير مى كرد و بندهاى بدنش به لرزه مى افتاد . علّت را جويا شدند ، فرمود : كسى كه در برابر خداوند عرش ايستاده است ، بايد رنگش زرد شود و بند بند بدنش به لرزه افتد .
البحار : ۸۰ / ۳۴۶ / ۳۰
۳۷. قد أكثَرَ مِن الهَيبهِ الصامِتُ .
امام حسن عليه السلام : آدم خموش ، بسيار پُر هيبت است .
البحار : ۷۸ / ۱۱۳ / ۷
۳۸. الإمامُ الحسنُ : نِعمَ العَونُ الصَّمتُ في مَواطِنَ كثيرَةٍ وإن كُنتَ فَصِيحا .
امام حسن عليه السلام : در بسيارى جاها ، چه ياور نيكويى است ، خاموشى ؛ هر چند كه سخنور باشى .
معاني الأخبار : ۴۰۱ / ۶۲
۳۹. المَصائبُ مَفاتيحُ الأجرِ .
امام حسن عليه السلام : مصيبتها ، كليدهاى اجرند .
أعلام الدين : ۲۹۷
۴۰ . صاحِبِ النّاسَ مِثلَ ما تُحِبُّ أن يُصاحِبوكَ بهِ .
امام حسن عليه السلام : با مردم آن گونه رفتار كن كه دوست دارى با تو رفتار كنند .
أعلام الدين : ۲۹۷
۴۱. بِالعَقلِ تُدرَكُ الدّارانِ جَميعا ، ومَن حُرِمَ مِنَ العَقلِ (۲) حُرِمَهُما جَميعا .
امام حسن عليه السلام : با خرد است كه هر دو سرا به دست مى آيد و هر كه از خرد محروم باشد ، از هر دو سرا محروم شود .
كشف الغمّه : ۲ / ۱۹۷
۴۲. لَمّا سُئلَ عَنِ العَقلِ : التَّجَرُّعُ لِلغُصَّةِ حَتّى تَنالَ الفُرصَةَ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به ايـن سؤال كه خرد چيست ؟ ـ : جام اندوه را جُرعه جُرعه نوشيدن تا به دست آمدن فرصت .
معاني الأخبار : ۲۴۰ / ۱
۴۳. لَمّا سَألَهُ أبوهُ عليه السلام عَنِ العَقلِ : حِفظُ قَلبِكَ ما استَودَعتَهُ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال پــدر بزرگوارش از او كه خرد چيست ؟ ـ : اين كه دلت آنچه را به او مى سپارى ، نگه دارد .
معاني الأخبار : ۴۰۱ / ۶۲
۴۴.الإمامُ الحسنُ عليه السلام : العاداتُ قاهِراتٌ ، فَمَنِ اعتادَ شَيئا في سِرِّهِ وخَلَواتِهِ ، فَضَحَهُ في عَلانِيَتِهِ وعِندَ المَلَأِ .
امام حسن عليه السلام : عـادتها مقهور كننده اند . پس ، هر كس در نهان و خلوتهاى خود به چيزى عادت كند ، همان چيز او را در آشكار و ميان جمع رسوا سازد .
تنبيه الخواطر : ۲ / ۱۱۳
۴۵ . الإمامُ الحسنُ عليه السلام : الغَفلَةُ تَركُكَ المَسجِدَ، وطاعَتُكَ المُفسِدَ .
امام حسن عليه السلام : غفلت آن است كه مسجد (رفتن براى نماز) را ترك كنى و از شخص مفسد فرمان برى .
البحار : ۷۸ / ۱۱۵ / ۱۰
۴۶. الإمامُ الحسنُ عليه السلام : إنّ اللّه َ عز و جل بِمَنِّهِ ورَحمَتِهِ لَمّا فَرَضَ عَليكُمُ الفَرائضَ لم يَفرِضْ علَيكُم لِحاجَةٍ مِنهُ إلَيهِ ، بَل رَحمَةً مِنهُ إلَيكُم (علَيكُم) لا إلهَ إلاّ هُو ، لَِيميزَ الخَبيثَ مِن الطَّيِّبِ ، ولِيَبتَلِيَ ما في صُدورِكُم ، ولُِيمَحِّصَ ما في قُلوبِكُم .
امام حسن عليه السلام : خداوند عز و جل چون از روى كرم و رحمت خود فرايض را بر شما واجب ساخت ، نه بدان سبب بود كه به شما نياز داشت ، بلكه از سر مهر و رحمت آن خداى يگانه به شما بود ، تا ناپاك را از پاك جدا سازد و آنچه را در سينه هاى شماست ، بيازمايد و آنچه را در دلهاى شماست ، ناب و خالص گرداند .
البحار : ۲۳ / ۹۹ / ۳
۴۷. الإمامُ الحسنُ عليه السلام : التفكُّرُ حَياةُ قَلبِ البَصيرِ .
امام حسن عليه السلام : انديشيدن، مايه زنده دلىِ صاحب بصيرت است.
البحار : ۷۸ / ۱۱۵ / ۱۱
۴۸ . اُوصيكُم بتَقوَى اللّه وإدامَةِ التَّفَكُّرِ ؛ فإنَّ التَّفَكُّرَ أبو كُلِّ خَيرٍ واُمُّهُ .
امام حسن عليه السلام : شما را به تقواى الهى و تداوم انديشه سفارش مى كنم ؛ زيرا كه انديشيدن پدر و مادر همه خوبيهاست .
تنبيه الخواطر : ۱ / ۵۲
۴۹. اعلمْ أنَّ مُروَّةَ القَناعَةِ والرِّضا أكثرُ مِن مُرُوّةِ الإعطاءِ .
امام حسن عليه السلام : بدان ، كه مردانگىِ قناعت و خرسندى ، بيش از جوانمردىِ بخشش است .
البحار : ۷۸ / ۱۱۱ / ۶
۵۰. لا يَنبغي لِمَن عَرَفَ عَظَمَةَ اللّه أن يَتَعاظَمَ، فإنّ رِفعَةَ الذينَ يَعلَمونَ عَظَمَةَ اللّه أن يَتَواضَعُوا ، و (عِزَّ) الذينَ يَعرِفُونَ ما جَلالُ اللّه أن يَتَذَلَّلُوا (لَهُ) .
امام حسن عليه السلام : سـزاوار نـيـست كـسى كـه بـزرگى خـدا را مى شناسد، خود بزرگ بين باشد ؛ زيرا بلند مرتبگى كسانى كه عظمت خدا را مى دانند ، در اين است كه افتادگى كنند و عزّت كسانى كه جلال و شكوه خدا را مى شناسند ، در اين است كه اظهار ذلّت كنند .
البحار : ۷۸ / ۱۰۴ / ۳
۵۱ . فِي المَائدةِ اثْنَتَا عَشرَةَ خَصْلَةً يَجِبُ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ أنْ يَعْرِفَهَا : أرْبَعٌ مِنْها فَرْضٌ ، وَ أرْبَعٌ سُنَّةٌ ، وأرْبَعٌ تأدِيبٌ . فَأمَّا الفَرْضُ : فَالمَعْرِفَةُ ، وَالرِّضَا ، وَالتَّسْمِيَةُ ، وَالشُّكْرُ . وَأمَّا السُّنَّةُ : فَالوُضُوءُ قَبْلَ الطَّعَامِ ، والجُلُوسُ عَلَى الجَانِبِ الأيْسَرِ ، والأكْلُ بِثَلاثِ أصَابِعَ . وَلَعْقُ الأصَابِعِ . وَأمّا التَّأدِيبُ : فَالأكْلُ مِمَّا يَلِيكَ ، وَتَصْغِيرُ اللُّقْمَةِ ، وَتَجْوِيدُ المَضْغِ ، وَقِلّةُ النّظَرِ فِي وُجُوهِ النّاسِ .
امام حسن عليه السلام : آداب سفره دوازده تاست كه هر مسلمانى بايد آنها رابداند : چهارتاى آنها واجب است ، چهار تا سنّت (مستحب) و چهار تا از باب رعايت ادب مى باشد . امّا آن چهارتا كه واجبند : معرفت ، خشنودى ، نام خدا بر زبان آوردن و شكرگزارى . و آن چهار كه سنّت است : دست شستن پيش از غذا خوردن ، نشستن بر طرف چپ (بدن) ، خوردن با سه انگشت و ليسيدن انگشتها . و امّا آن چهار كه از باب رعايت ادب مى باشد : خوردن از آنچه در جلوى توست ، كوچك گرفتن لقمه ، خوب جويدن غذا و كمتر نگاه كردن به صورت مردم .
البحار : ۷۳ / ۳۰۵ / ۲۳
منبع:حدیث نت
:: موضوعات مرتبط:
احادیث ,
احادیث امامان معصوم(علیهم السلام) ,
امام حسن مجتبی(ع) ,
,
:: برچسبها:
چهل حدیث از امام حسن مجتبی علیه السلام ,
چهل حدیث ,
امام حسن مجتبی ,
امام حسن ,
حدیث ,
احادیث معصومین علیهم السلا ,
کانون طه ,
:: بازدید از این مطلب : 1859